Tring… tring…
De telefoon gaat. Ik heb Eduardo aan de telefoon, van Pura Passione Wijnen: “Kapitein Koek, ik heb vrijdag een boot nodig voor een Wijnproeverij aan boord.”
“Dat kan hoor, Eduardo, geen enkel probleem.”
Die vrijdagmiddag…
De Ronassis ligt afgemeerd in de stadshaven, onderaan de houten trap. Hoe chic is dat?
Binnen op tafel staan de gepoleerde wijnglazen zij aan zij te blinken. Het druivensap in de flessen is op de juiste temperatuur. En de bijpassende hapjes liggen te wachten om te verdwijnen in een gouden keeltje…
We zijn er klaar voor.
Van de eerste gasten die arriveren krijg ik gelijk al complimenten: “Tjee, wat een mooie boot!”
Terwijl we buiten wachten op de rest, sta ik gezellig te kletsen met de gasten die er al zijn. Er worden er nog maar een paar verwacht…
Ondertussen vertel ik van alles over de boot, over het pittoreske vestingstadje Heusden, over de oude stadshaven… Je kent me: al pratende komt het een van het ander. En zo kom ik in mijn verhaal terecht bij de ‘bekende’ Nederlander die ik elk jaar op mijn boot heb voor de intocht in Heusden: Sinterklaas 😉
“Aha,” hoor ik Eduardo zeggen, “daar komen de laatste gasten aan.”
Ik krijg een heel apart gevoel van binnen
M’n ogen gaan naar de houten trap.
“Huh… zie ik dat nou goed…? Ja… volgens mij wel…”
Ik sta, bekijk eens goed wie daar van de trap afdaalt. En ik krijg een blik teruggeworpen van “Jaja, ik ben het, je ziet het echt goed.”
Maar ja… ik twijfel nog steeds. Is ze het nou of is ze het niet..?
Ja, niet om het een of ander, maar toen Corry Konings in de jaren 70 doorbrak was deze jongen nog microscopisch klein. Dan mág je toch zeker een beetje twijfelen?
Ik schud haar de hand en ja hoor: het is Corry.
We gaan met z’n allen aan boord, ik start de motor en gooi de trossen los. De sommelier Eduardo en z’n vrouw verzorgen onder het varen de Wijnproeverij. Prachtige Italiaanse wijnen komen er voorbij en samen met de bijpassende hapjes zorgen ze voor een groot feest voor de fijnproevers aan boord.
Ondertussen is deze jongen in de stuurhut relaxed aan het rondvaren. Ik heb een big smile van “krijg nou wat..? Heb ik weer.” Ik vind het onverwacht leuk.
In gedachten zit ik me af te vragen of ik nu wel of niet kan vragen om samen met Corry Konings op de foto te gaan.
Maar nee, ik doe het niet. Corry heeft tenslotte een dagje vrij.
Maar ja… het is toch ook wel leuk, een foto met een bekende Nederlander aan boord van de Ronassis. En dan niet die ene met de mijter.
Mmm… zal ik toch…?
Nee. Ik ga het echt niet doen.
Ik kan je vertellen het wordt een geslaagde tocht. We hebben leuke gesprekken aan boord met z’n allen. Maar eh… dat is beroepsgeheim.
Adieu cherie auf wiedersehn
Aan het einde van de dag – en aan het einde van de loopplank – bedank ik Corry Konings voor het meevaren: “Ik vond het leuk en trouwens… U bent de eerste bekende Nederlander aan boord van de Ronassis.”
Corry: “O ja? Zullen we samen op de foto gaan dan?”
Ik: “Ehhhh..? Nou omdat u zo aandringt dan, Corry…” (knipoog)
Hahaha, had ik toch m’n foto.
“Maarre… mag ik hem dan ook gebruiken op het internet?”
“Ja hoor, jij mag dat wel.”
Leuk toch?
PS: Voor welke (bekende) Nederlander zou een Wijnproeverij aan boord ook leuk zijn? Zeg jij het maar hieronder in de reacties…